Nasze Vientiane

Oto nasze Vientiane, miejsca gdzie lubimy chodzić na masaż, na basen, na spacer, na obiad, na kawę czy herbatę... Po prostu nasze miejsca w mieście :)

Manee Spa, moja ulubiona masażownia z pięknym, cichym ogrodem

Rosną tam dorodne okazy bambusa,

którego części są twarde i ostre jak igły. Brrrr....

 

Restauracja Le Patitoh z basenem, tu często spędzamy weekendowe dni.

 

 

Kwiat bananowca widziany od dołu wygląda tak.

Potem tak.

 

A potem już tak :) 

A to już centrum i świątynie na każdym rogu ulicy. Zwykle na terenie świątyń można parkować, co jest bardzo dogodne w coraz bardziej zatłoczonym centrum. Na teren świątyń prowadzą białe bramy.

Le Vendome, nasza ulubiona francuska restauracja, proste i bardzo smaczne jedzenie, oblegana bardzo w porze lunchu, jest tak zarośnięta, że budynku nie widać w ogóle.

Najbardziej lubimy siadać na werandzie.

Przed wejściem do sklepu - galerii Les Artisans Lao zawsze stoi ten zestaw mebli w stylu kolonialnym.

Lubię tu kupować drobiazgi zrobione z kokosa, drewna, laki.

Wejście do domu w centrum.

Day 2night, czyli restauracja pod wiszącymi bananami.

Z pyszną zieloną herbatą między innymi.

Nasza ulubiona kuchnia uliczna u Ms. Manivone, jej krewetki w sosie ze słodkiej bazylii są najlepsze.

Moja ulubiona uliczka w centrum, z hotelikami w stylu kolonialnym, cicha i spokojna.

Remonty i budowy trwają na prawie każdej ulicy.

Wężowate smoki są wszędzie,

bujna roślinność też.

Jedna z głównych ulic centrum, Rue Setthathilath, z wciąż głównie jednopiętrową zabudową.

A tu boczna uliczka, przy której właśnie otwarto pierwszy publicznie dostępny kort do squasha. Do tej pory Łukasz mógł grywać tylko w australijskiej ambasadzie na zaproszenie.

Kawiarenki...

 

Restauracja Khop Chai Deu, czyli po laotańsku "dziękuję bardzo" :)

Nam Phou czyli fontanna i otaczające ją restauracje są centralnym punktem wieczornych spotkań.Właśnie zakończył się remont tego miejsca, przemalowali je na jakiś taki cynober tak, że wygląda jak marokańska twierdza ;)

I zbudowali wieżę zegarową. W końcu mamy Clock Tower z prawdziwego zdarzenia, 555 ;)

Vientian, w porównaniu do innych azjatyckich stolic, jest miastem małym i spokojnym, takim wręcz sennym miasteczkiem, choć rozrasta się i rozbudowuje w dosyć szybkim tempie. Ale świetnie odzwierciedla charakter jego mieszkańców, oni tak leniwie i spokojnie podchodzą do życia jak leniwa i spokojna jest ich stolica.

Odwiedziny rodziny

W końcu doczekaliśmy się odwiedzin i mojej części rodzinki, zawitały do nas na kilka dni ciocia Ela, i kuzynki Ania & Marta z Warszawy :)  Swą pierwszą azjatycką podróż zaczęły od Vientiane, potem ruszyły na północ Laosu do Vang Vieng i Luang Prabang a stamtąd do Kambodży i Tajlandii.
Ahoj przygodo!

Po powitalnym obiedzie ruszyłyśmy na łowy na Night Market ;)

Dziewczyny buszowały po straganach.

Na następny dzień zaplanowałam relax po podróży.

A potem wypad do centrum by rzucić okiem na świątynie i rozejrzeć się po ulicach.

O zachodzie słońca skierowaliśmy się nad Mekong na kolacje.

 Następnego dnia wybraliśmy się na wycieczkę do Buddah Park pół godziny drogi od Vientiane.

Dynia zdobyta :)

On spokojnie leżał i patrzył podczas gdy...

Łukasz i Misia zdobywali szczyt piramidy...

Ela wkładała głowę w paszczę...

 Mimi cała weszła w inną paszczę...

A dziewczyny flirtowały z mnichami ;)

Wieczorkiem pokazywaliśmy gościom życie nocne stolicy.
Najpierw Łukasz był jedynym kogutem w tym międzynarodowym kurniku, gdy tu znienacka...

... dołączyła do nas grupka chłopaków... z Polski! Było wesoło :)

 

A potem już mały clubbing z muzyką na żywo...

 

 

I małe co nieco przed pójściem spać.

 

 

Sisters :)

Nazajutrz po lunchu i spacerze...

 Wyruszyliśmy na północ do pływających restauracji, na obiad.

Marta odważnie degustowała prażone świerszcze :)

fotka by Ania

Ola już ubiera się po laotańsku, szlafrok na obiad - why not? W końcu zimno jest! 

(25 stopni tego dnia było, to fakt).

 Hu hu ha, nasza zima zła...

 

 A po jedzeniu pozowałyśmy do fotki pt: "... lat później"

(nie powiem ile bo i tak nikt by nie uwierzył ;)

Poniżej oryginał. (Pytanie do rodziców - gdzie to było?)

 

A tu znowu my :) Tylko naszego kochanego Miśka brakuje! 

W  drodze powrotnej rzut okiem na nasz miejscowy  Łuk Triumfalny czyli Patuxay.

No i nadszedł niestety dzień pożegnania...
W oczekiwaniu na transport do Vang Vieng.

Pakowanie bagaży jak na dyliżans ;)

Było bardzo wesoło, do zobaczenia następnym razem!!!

fotka by Ania