Prawdziwy atak zimy

Przeczytałam mojego październikowego posta pod tytułem "Atak zimy" i się uśmiałam. 20 stopni... Zimno... Zabawne...  To, co przeżyliśmy w ostatnim tygodniu stycznia to było naprawdę uderzenie mrozu, i to dosłownie!

Oziębienie przyszło, jak to tutaj bywa, gwałtownie. Jeszcze w sobotę w temperaturze 30 stopni bawiliśmy się wyśmienicie na urodzinach koleżanki Misi (kiedy ostatnio zjeżdżaliście z dmuchanego zamku???) i zafascynowani obserwowaliśmy wielkie palmy kokosowe kiwające się przy podmuchach silnego wiatru, a w niedzielę temperatura zaczęła się obniżać i zatrzymała się na 10 stopniach! W nocy było 8... I tak do środy. W czwartek nieśmiało wyszło słońce i zapanowała ogólna radość ;)

Co to jest 10 stopni, zapytacie pewnie, sadząc, że dla nas, Środkowoeuropejczyków taka temperatura to nic strasznego. Owszem, wychodząc na zewnątrz ubieraliśmy się w te nasze nieliczne zimowe ubranka przywiezione z Polski i było ok.

Najgorzej było w domu.
Laotańskie domy nie są przygotowane na takie warunki atmosferyczne i we wnętrzu szybko zaczyna panować taka sama temperatura jak na zewnątrz. Przede wszystkim brak tu jakichkolwiek systemów grzewczych, bo i po co jeśli zimno może tu być zazwyczaj tylko przez parę dni w roku. Na lokalnych portalach społecznościowych rozpoczęły się zakrojone na szeroka skalę poszukiwania wszelkiego rodzaju elektrycznych dmuchawek i innych podgrzewaczy, których tu oczywiście nie ma... Ludzie wymieniali się sposobami typu - podgrzewam pościel suszarką do włosów i wskakuję do łózka ;) Domy są dramatycznie nieszczelne, większość łazienek nie ma szyb w oknach, są tylko żaluzje i siatki na owady. Wieczorna kąpiel przez te parę dni była niczym zimowa wizyta w gorących źródłach ;)
Tak to wyglądało w stolicy, natomiast w północnych, górzystych rejonach kraju sytuacja nie była ani trochę śmieszna. Temperatura tutaj spadła miejscami poniżej zera, zaczął padać śnieg i osadziła się szadź, czego żyjący tu ludzie nie pamiętają... Bydło,  inny żywy inwentarz zaczął padać z powodu zimna, ludzie marzli w tych swoich chatkach bez stosownych ubrań, pościeli. Dramat...

Urzędy i szkoły zostały tam zamknięte, istny pogrom. U nas szkoły działały ale nasze dziewczyny siedziały przeziębione w domu.  

Gdy spotkałam w sklepie nauczyciela Oli powiedział, że gdyby to od niego zależało to też kazałby zamknąć szkołę, mówił, że w klasie czuje się jak w obozie dla uchodźców, dzieciaki siedzą zawinięte w koce a on sam z braku czegoś cieplejszego pod spodnie założył... piżamę ;)

Na poboczach ulic zapłonęły ogniska wokół których skupiali się zmarznięci Laotańczycy, którzy bardzo często pracują cały dzień na powietrzu, na straganach, w zadaszonych tylko sklepikach czy knajpkach.

Żeby się jakoś ratować przyrządziliśmy nasz polski ulubiony zimowy obiadek - kotlety schabowe z ziemniaczkami i buraczki na gorąco (prawie takie jak u Mamusi). To było coś :)

Cały region południowo-wschodniej Azji został w tym czasie dotknięty falą niespotykanego chłodu. Ach to globalne ocieplenie...

A w czwartek z Mimi wypuściłyśmy się na trawkę i słoneczko. Jak miło :))