Życie w czasach zarazy / w Laosie /

Koronawirus obchodzi się z Laosem wyjątkowo łaskawie. Dotarł tu późno, bo w drugiej połowie marca i jak dotąd oficjalnie odnotowano 19 przypadków zachorowań (nikt nie umarł), głównie wśród młodych ludzi, Laotańczyków, którzy przyjechali z zagranicy lub mieli styczność z takimi osobami. Na początku podawano nazwiska lub funkcjonujące tu "przezwiska" pierwszych chorych do wiadomości publicznej (ochrona danych osobowych tutaj jeszcze nie dotarła ;)), miejsca gdzie przebywali lub mieszkają aby uświadomić zagrożenie innym, i tu zabawny akcent, pierwszym chorym w Laosie był... Jamesbond!

Muszę przyznać, że Laotańczycy zaskakująco rygorystycznie i z dużą determinacją podeszli do sytuacji, co nie leży w ich naturze, tym bardziej chwała im za to.
Mimo małej ilości zachorowań 01.04 wprowadzili lockdown (izolacja mieszkańców), a wcześniej zamknięto szkoły (homeschooling z Mimi to wyzwanie dla moich nerwów;)), pracują tylko sklepy ogólnospożywcze, maseczki i żele są wszędzie na porządku dziennym, jest zakaz przemieszczania się poza swoją dzielnicę, transport tylko produktów spożywczych itp. Nawet w Tajlandii wypowiadają się o swoim biednym "laotańskim bracie" z podziwem i szacunkiem, co często się nie zdarza ;)
W tym momencie od prawie dwóch tygodni nie odnotowano zachorowania i jak tak dalej pójdzie to najprawdopodobniej 03.05 lockdown zostanie zniesiony.

Myślę, że ważnym czynnikiem wpływającym na brak rozwoju wirusa tutaj jest zwyczajowa wstrzemięźliwość Laotańczyków w kontaktach osobistych z innymi osobami, nikt tu nie podaje sobie rąk na powitanie, nie mówiąc już o obejmowaniu się i całowaniu. Nie ma transportu publicznego, turystów jest dużo mniej niż w sąsiednich krajach. To wszystko może wpływać na tak małą liczbę chorych.

W pewien wyjątkowo pochmurny dzień wybrałyśmy się z Misią na spacer po sąsiednich uliczkach, poszłyśmy odwiedzić samotnego Łukasza w biurze i zobaczyć zamkniętą szkołę. Pusto, cicho i pięknie wiosennie :)

Brama do firmy zamknięta, strażnik nie wpuszcza wszystkich. Nasi pracownicy zabrali sprzęt i pracują w domach.

 Przed szkołą Misi tylko zaparkowane szkolne busy.

Ale my nie mamy prawa narzekać. Basen rekompensuje nam wszelkie niedogodności siedzenia w domu. Jesteśmy na nim najczęściej sami, czy to wirus czy brak wielu amatorów pływania, nie wiemy jeszcze.

Łukasz rozpieszcza nas a to naleśnikami na lunch...

a to sushi na kolacje :)

Na naszej uliczce rośnie mangowiec z malutkimi owocami, które ostatnio masowo zaczęły opadać. Mają bardzo dużą pestkę i są bardzo słodkie.

Dziewczyny po treningu.

Tego dnia upał przekroczył 40 stopni.

Po południu przyszła mega burza, wiało tak, że połamało kilka drzew w sąsiedztwie.

A po burzy, jak zwykle...

Woda w basenie miała chyba temperaturę powyżej 30 stopni i tak wyglądała po wichurze.

Zabrakło prądu, po zmierzchu dom wyglądał jak hotel Transylwania ;)

Nie było internetu... Co robić, zakrzyknęła młodzież!?!?! I wyciągnęła... sprzęt do grania.
Nasze muzyczne duo przy latarce, na ukulele i kokosa ;)

Niebo po takiej burzy wygląda obłędnie.

Burza przyniosła kilka dni ochłodzenia, basen wystygł i znów można się w nim nieco schłodzić...

i urządzić mały piknik :)

Pogody ducha mimo wszystko i uśmiechu życzymy!

Wesołych Świąt i Szczęśliwego Nowego Roku!

Wesołych Świąt Wielkanocnych i szczęśliwego nowego laotańskiego roku księżycowego oczywiście!

W tym roku Wielkanoc i Pii Mai Lao pokryły się w czasie, co nie zmieniło faktu, że były to wyjątkowo mało radosne Święta i Nowy Rok. Z oczywistego powodu panującej pandemii.

Świętowaliśmy więc w naszym małym rodzinnym gronie, umilając sobie ten czas na różne sposoby.

Rząd zadecydował o wyjątkowo długim bo aż tygodniowym święcie z okazji Nowego Roku, ale co to za prezent jeśli równocześnie zakazał sprzedaży alkoholu w tym czasie. Zakaz zgromadzeń już obowiązuje od początku kwietnia więc dla Laotańczyków obchodzących zawsze Pii Mai wyjątkowo radośnie, gromadnie i obowiązkowo z dużą ilością piwa, były to bardzo nietypowe i smutne obchody.

Świąteczne przygotowania

Motywem przewodnim mazurka były opadające kwiaty champy ;)

Nasza nieoceniona Rita przemyciła nam przepyszny żurek i moją ulubioną sałatkę śledziową z buraczkami.

Misia wygrała konkurs najtwardszego jaja i 100.000 Kip :)

Po śniadaniu tradycyjnie przenieśliśmy się nad basen na poszukiwania słodkiego zajączka i dalsze świętowanie.

To zabawne jak podobne tradycje wywodzą się z zupełnie innych kultur. Tak jak świąteczne polewanie wodą i w Polsce i w Laosie (i Tajlandii). W nasz Lany Poniedziałek polewaliśmy się więc wodą wołając na zmianę "śmigus dyngus i "sokdee Pii Mai" :)

Noworoczny toast truskawkową Margaritą (oczywiście dla dzieci bez tequili:))

Oby przyszłe święta i nowe roki przebiegały wszędzie w dużo bardziej radosnej atmosferze, czego sobie i Wam życzymy!