Nasze życie codzienne

I tak niepostrzeżenie zaczelismy tu nowe życie. Na razie w trybie wakacyjnym. Mija pierwszy tydzień.. Nasz plan dnia jest póki co w dużej mierze uzależniony od planów pracy męża mego Łukasza ;) Zwykle przedpołudnia spędzamy przy basenie, tzn. my dziewczyny, potem Łukasz zabiera nas na lunch ok. 12-13, potem mała sjesta, popołudniu znów basen, zajęcia w podgrupach.

Łukasz wraca ok.17, przynajmniej teoretycznie, ok.18 obiad/kolacja jak kto woli, jakieś zakupy, wieczorny spacer po mieście, jeśli mamy jeszcze siłę i nie jest zbyt parno.

Dwa dni temu zmieniła się pogoda, całą noc była burza, rano full zachmurzenie i pada. Co za ulga :)) Temperatura spadła do 26 stopni, zima!! Dziewczyny oczywiście po śniadaniu ciągną na basen.. Więc poszłyśmy, pławiłyśmy się w strumieniach deszczu, woda w basenie wciąż nagrzana stanowiła miły kontrast dla powietrza i deszczu ;) Lokalna obsługa patrzyła na nas dziwnie..

 Pora deszczowa jednak sie nie może przebić, bo dziś od rana znów słońce, jedynie chmur więcej, no i woda w basenie w końcu chłodniejsza po deszczu :)

Jeśli zaś mąż mój ma wyjezdne, obsługa naszego domu dowozi nam obiad z pobliskich knajpek zgodnie z zamówieniem albo i nie zgodnie ;) Zwykle czeka nas jakaś niespodzianka. Anigielski nie należy do ich ulubionych języków.

 Bez Łukasza na razie nigdzie sie nie wybrałyśmy. Mieszkamy kawałek od centrum, autem dojazd tam zajmuje jakieś 10-15 min, u nas za płotem ryczą krowy, pieją koguty i kokosy kiwają się na palmach ale do przedmieść ponoć jeszcze daleko. Główna droga jest tak zapylona, że spacer po niej w upale nie wydaje mi się pociągający, mimo że mnóstwo przy niej knajpek i sklepów.

Nasze dziewczyny wzbudzają powszechne zainteresowanie, ku lekkiemu zażenowaniu Oli. Nie jest przyzwyczajona do otwartego oglądania jej od stóp do głów i spowrotem. I to zarówno przez chłopaków  jaki i przedstawcielki jej płci. Natomiast Misia robi istną furorę, wszyscy chcą jej dotknąć, to chyba jakiś tutejszy przesąd. Gdy idziemy ulicą i Mimi idzie sama,  prawie każdy przechodzący tubylec dotyka jej włosów, policzka lub ręki, czasem wprost a czasem niby niechcący. Ona nie zwraca na to uwagi, czasem tylko rozgląda się zdziwiona patrząc kto ją zaczepia. Kupiliśmy jej klapki japonki, takie sobie wybrała i śmiesznie sobie w nich powolutku klapie ;)